Miejska Galeria Sztuki zapowiada debiut artystyczny Antoniny Janus, absolwentki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom 2014), artystki poruszającej się w dziedzinach malarstwa, grafiki i rysunku. Wystawa Za oknem przygotowana została przez Galerię w ramach Programu Promocji Młodych i prezentowana będzie w Galerii Antresola. Towarzyszy jej folder artystyczny. Wystawa czynna od 16 stycznia do 15 lutego 2015 roku.
Uczestniczka wystaw zbiorowych, m.in:
wystawy pokonkursowej "Wnętrze", Muzeum Etnograficzne, Warszawa 2011
wystawy pokonkursowej "Etnika - inspiracje", Galeria Etnika, Kraków 2012
wystawy pokonkursowej "Tkanina wraca", Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, 2013
wystawy zbiorowej "Verbindung/Powiązania" , Dusseldorf, Niemcy, 2013
wystawy pokonkursowej "Międzynarodowego Triennale Rysunku", Galeria Rondo Sztuki, Katowice 2014
"Najlepsze dyplomy ASP w Krakowie" Pałac Sztuki, Kraków 2014
Wystawa "Za oknem" w Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie jest jej debiutem indywidualnym.
Antonina Janus maluje wrażliwie, maluje korzystając z wyobraźni. I, co najważniejsze, to malarstwo jest o czymś, ta twórczość dotyka spraw ważnych, nie ma w nim miejsca na rzeczy przypadkowe. To malarstwo wizyjne.
Wizja artystki rodzi się z uważnej obserwacji rzeczywistości i artystycznej odpowiedzi na tę rzeczywistość, a forma znaleziona przez autorkę pobudza do zastanowienia, przystanku
i wejścia w głąb obrazów.
Poczesne miejsce w malarstwie Antoniny Janus zajmuje autoportret (przykładowo "Pomarańczowy autoportret" z 2013, "Autoportret w zielonym płaszczu" z 2013, "Autoportret z Wojtkiem" z 2014 czy "Autoportret w Wiśniowej" z 2014r.). Artystka obserwuje nie tylko siebie, ale i otoczenie w całym spektrum tego, co ją dotyka na co dzień. Świadomie znajduje i wprowadza na swoje obrazy ważne dla siebie symbole i malarskie znaki: domu, drzewa, tkaniny, głowy, dodając im własne znaczenia, przetwarzając je na swój subiektywny język i rozważając o kondycji człowieka. Przez obrazy przewija się nastrój zadumy i nostalgii, ale również wiary i nadziei. Figurom towarzyszy pejzaż, surowy, jakby przed burzą, dziwny i groźny. Samotna postać we wnętrzu, przedstawiona w zadumie, jest jednak oświetlona promieniami słońca. Z kolei w innej pracy na parę spływa z krajobrazu-obrazu wielobarwny strumień światła rozbitego wręcz na fotony, jakby potężny promień nadziei.
W tych sugestywnych kompozycjach figurze przydana jest rola myśliciela krytycznie przypatrującego się światu poza obrazem. Patrzy na nasz świat z wnętrza własnego, jakby pytając się odbiorcy, czyż mój nie jest piękniejszy, prawdziwszy i uczciwszy? Pokazuje nam w swoich obrazach świat, gdzie ostrym światłem i kolorem "ujawnia się" tęsknota za pięknem, za wartościami i ideałami, które stanowią o godności człowieka. Gdzie poprzez zderzenie formy obrazu z symbolem, ideą, odbiorca jest przenoszony na "rękach" wyobraźni Antoniny Janus w świat wewnętrznej "małej ojczyzny" autorki. Gdzie wreszcie będąc w środku obrazu stoimy twarzą w twarz z artystką, doświadczając jej własnego świata, czasami mrocznego, niekiedy idyllicznego. Jest tam samotność, ale i przyjaźń, zaduma, ale i radość, groza burzy, ale i słoneczna nadzieja. Widzimy kłębiące się ciemne chmury, spaloną ziemię, porwany przez wiatr czerwony płaszcz, tajemniczą głowę, lecz światło rozświetla domy i ogrody, błyszczy w słońcu kapliczka a cicha dróżka prowadzi gdzieś za horyzont dając nadzieję. Delikatnie szeleszczą drzewa, przepływa wielki ptak, para siedzi na ławce i niejako pozwalając się obserwować, obserwuje nas…
Grzegorz Wnęk